¿Nos puedes contar algo de tu actividad apostólica? 

Este es el cuarto año que, como provincial, intento acompañar a las comunidades y a las hermanas de la provincia, conjuntamente con el Consejo provincial. Es una invitación a escuchar desde lo profundo para vivir a pleno pulmón la llamada a manifestar el Amor de Dios allí donde estamos.  

Cuando puedo, voy un tiempo a un proyecto social “Huerto hermana tierra” donde hombres africanos me enseñan a trabajar la huerta. 

¿Cómo te sientes antes de participar en este Capítulo tan significativo?

Este tiempo previo al Capítulo es denso e intenso pues la vida sigue, no se para. Estoy pidiendo a Dios que libere nuestra libertad, mi libertad, para la misión. Deseo confiar y consentir a Su acción en cada persona, en el camino que estamos recorriendo como Congregación. 

¿Cuál crees que puede ser tu contribución personal en este Capítulo? 

Es una pregunta sencilla y difícil al mismo tiempo. Deseo que mi contribución consista en ser yo misma, escuchar, tomar conciencia de cuándo mi ego ocupa un espacio que no ayuda, creer que todas, todas las personas y todas las provincias, tenemos algo que ofrecer y algo que aprender. 

Completa la frase Sofía Barat, hoy… 

Quizá hoy Sofía nos diría: “Fijad los ojos en Jesús y arriesgaos a confiar entre vosotras, os necesitáis. Somos llamadas a ser mujeres de relación, de comunión y de compasión. ¿Qué tal si empezamos por la propia comunidad para ir ensanchando el círculo?” 

POL

Czy możesz opowiedzieć nam coś o swojej działalności apostolskiej?

To już czwarty rok, kiedy jako inspektorka staram się towarzyszyć wspólnotom i siostrom prowincji wraz z Radą Prowincjalną. Jest to zaproszenie do słuchania z głębi, aby w pełni żyć wezwaniem do manifestowania Miłości Boga, gdziekolwiek się znajdujemy. Kiedy tylko mogę, jeżdżę na jakiś czas na projekt społeczny „Garden Sister Earth”, podczas którego Afrykańscy mężczyźni uczą mnie, jak pracować w ogrodzie.

Jak się czujesz przed udziałem w tej bardzo ważnej Kapitule?

Tym razem przed Kapitułą jest gęsto i intensywnie, bo życie toczy się dalej, nie zatrzymuje się. Proszę Boga, aby uwolnił naszą wolność, moją wolność, dla misji. Pragnę zaufać i zgodzić się na Jego działanie w każdym człowieku na drodze, którą podążamy jako Zgromadzenie.

Jak myślisz, jaki może być twój osobisty wkład w ten rozdział?

To pytanie proste i trudne jednocześnie. Chcę, aby mój wkład polegał na byciu sobą, słuchaniu, uświadamianiu sobie, kiedy moje ego zajmuje przestrzeń, która nie jest pomocna, na wierze, że wszyscy, wszyscy ludzie i wszystkie prowincje, mamy coś do zaoferowania i czegoś do nauczenia się.

Dokończ zdanie Sofia Barat, dzisiaj…

Być może dzisiaj Sofia powiedziałaby nam: „Skupcie wzrok na Jezusie i zaryzykujcie wzajemne zaufanie, jesteście sobie potrzebni. Jesteśmy powołane do bycia kobietami relacji, komunii i współczucia. „A może zaczniemy od samej społeczności, aby poszerzyć krąg?”